Na een nacht op een spijkerhard bed is het zover: de Hà Giang loop!

De eerste dag schijnt de minst spectaculaire te zijn, maar het is nu al een genot om hoog door de bergen te crossen met fantastische panorama’s. Iris en ik doen de tour in een auto, en wij leiden de weg voor de overige vier personen van onze groep, die de loop achterop een motor slash scooter afleggen. In hoog tempo slingeren we over de wegen en rijden zo hoog in de bergen dat we onszelf soms in mist hullen.

Na een lange rit settelen we ons voor de nacht. Maar wie dacht dat de dag erop zat, komt bedrogen uit. Tijdens het eten wordt er Happy Water geschonken. En ik denk dat dat geen uitleg behoeft. Onze gids drinkt niet graag alleen, dus bij elke shotje dat hij neemt, vult hij onze glazen. Voordat we drinken moet er een yell gedaan worden, uiteraard in het Vietnamees. Onze gids schreeuwt iets, en wij Europeanen doen een verwoede poging om het in ons beste Vietnamees na te schreeuwen. Daarna proosten we, gooien het shotje achterover, en zien onze gids verdwijnen naar de volgende tafel waar hij het ritueel met de volgende groep herhaalt. Nadat er het nodige moed getankt is, is het tijd voor volksport nummer 1: Karaoke! De Vietnamezen openen met liedjes, die – beoordelend aan de videoclips – een ode aan hun land en aan de Hà Giang loop zijn.

Na de nodige Vietnamese odes, en nadat uiteindelijk ook ABBA, Queen en 99 Luftballons de revue zijn gepasseerd, is het om 22:00u tijd om naar bed te gaan. En dat is maar goed ook. Onze gids heeft al dertig keer hetzelfde verhaal gepreveld. Hij wordt steeds minder verstaanbaar, maar dat is geen probleem, want het verhaal kunnen we inmiddels zelf afmaken. We begeleiden hem naar zijn kamer. Gelukkig hoeft hij morgen alleen te gidsen en niet te rijden.

Galerij Vietnam