Klimmen op Mua Cave
De naam doet anders vermoeden, maar je bezoekt de Mua Cave hoofdzakelijk om erop te klimmen. En dan blijkt reizen toch soms ook een beetje zwoegen en afzien. Vijfhonderd treden, – en zeker geen effen treden, – is het naar boven. De zon brandt dwars door het dunne wolkendek. Maar als we boven zijn, vergeten we onze plakkende ruggetjes direct. Wat een uitzicht! De kenmerkende rotsen van Ninh Bình prijken aan alle zijdes aan de horizon. Ik klim naar het topje met mijn sneakers over de spekgladde kalkstenen rotsen, Iris blijft veilig een verdiepinkje lager staan. Wie overigens dacht dat het ontzettend rustgevend zal zijn, zo hoog in de lucht, die heeft het mis. Ergens in een omringend dorp klinkt een keiharde en bovenal valse karaokeset. Zal onze gids ook een uitje naar Ninh Bình hebben geboekt?
Nadat we hebben genoten van een yoghurt met vers fruit, chillen we een tijdje bij de Homestay aan de rand van het zwembad. Ik kijk een serie en Iris videobelt met Roos. Het wordt steeds drukker achter de camera; nog zo’n blond wezen geeft een behoorlijk bekijks in Vietnam. Dat ondervinden Iris en ik hier overigens dagelijks. Zelfs op de meest toeristische plek blijken wij vaak de toeristische trekpleister voor de Aziaten. Er wordt ongegeneerd gekeken, gewezen, gezwaaid en er worden meerdere keren stiekem – tussen twee dikke aanhalingstekens – foto’s van ons gemaakt. Vooral van Iris, en dat snap ik eerlijk gezegd ook wel.
Ook als we in de avond door een donker steegje lopen, op weg naar ons restaurant, rent een jongetje van ongeveer tien voor ons uit. Hij doet een eindsprint naar zijn vriendje van dezelfde leeftijd die even verderop met zijn fiets om hem staat te wachten, tikt hem vlug op de schouder en wijst ogenschijnlijk stiekem met een schattig vingertje in onze richting. Naarmate we dichterbij komen gapen twee paar opengesperde ogen en twee grote glimlachen ons aan. Als een van hen de moed bij elkaar heeft geraapt om uitbundig te zwaaien, volgt de ander snel. We zwaaien terug. De jongetjes giechelen. In de minuut die volgt komen ze nog twee keer voorbijgefietst.