Terwijl ik dit schrijf, kijk ik vanaf de 26e verdieping door het raam uit over Phủ Lý. De bloeduitstortingen van de massage van gisteren staan nog op mijn rug.
De dag van vandaag klinkt naar ratelende smoothieblenders, rollende dobbelstenen, de introtune van Netflix, stromend water in het zwembad, stromend water in de badkuip, eens een keer geen tikkende houten stokjes maar het klinken van echt bestek, en doffe claxons. Die heb je hier overal. Zelfs op de 26e verdieping.
Ik laat me zes kussens diep achterover zakken in een hemels wit bed. Het lijkt wel vakantie!