Dalby

Uitslapen, eindelijk! De eerste keer deze vakantie? Ik weet het niet zeker meer, maar zo voelt het wel. Het is extra lekker opstaan, want vandaag hoef ik me niet te scheren. De haren waaien je van het hoofd.

Er staat vandaag weinig op de planning. Na een doodsbange rit in de fietskar, een ruzie met drie apen, en ongeveer 16 kilometer in de pootjes, vinden we dat Lela wel wat rust kan gebruiken. En de baasjes ook.

Met de auto crossen we wat door smalle landwegen en bezoeken wat winkeltjes. Nooit geweten dat de herkomst van het woord ‘kruispunt’ uit Denemarken komt. In Denemarken nader je een verkeerspunt, slaat een kruis en drukt met de ogen dicht op gas. De kruispunten zijn hier namelijk zo onoverzichtelijk dat je pas zicht hebt als je neus van je auto al half over de weg hangt.

Verder maken we een mooie strandwandeling en schieten wat fotootjes, koken pasta pesto in het keukenblok van de camping, en het is zo’n heldere nacht dat je met het blote oog het Melkwegstelsel kan zien. Spectaculair. Het is helaas te koud om lang buiten te zitten, anders had ik er vanuit mijn campingstoel uren naar kunnen turen.

Vroeg kruipen we onder de wol, met de wol tot ver over onze neuzen getrokken, want ook in onze tent is het echt ijzig koud. Om onze warmte vast te houden, liggen we samen in een ferme lepeltje-lepeltje geklemd te luisteren naar een podcast. Ik weet alleen niet hoe lang ik deze houding volhoud, want op deze manier ben ik morgen geen galant desertlepeltje meer, maar eerder een stijve hark.