Vertrekken naar Guatamala vanaf Schiphol
Daar ben ik weer, trouwe Polarsteps-vrienden! Veel vroeger dan verwacht. Ik had veel vakantiedagen over en mijn zusje zit momenteel in Midden-Amerika. En de rekenkundigen onder ons weten dan: 1 + 1 is, exact, een reisje naar Guatemala.
Ik voelde me gisteren trouwens net een vrouw. Daar stond ik voor de kledingkast overmand – of is het dan overvrouwd? – door keuzes. Hoeveel lange broeken mee – het is warm in Guatemala, maar wat is de temperatuur bovenop de vulkaan? Trainingsbroek of spijkerbroek? Hoeveel shirts, truien, sokken, onderbroeken? Blinde paniek. Gelukkig had ik mijn nuchtere zusje aan de andere kant van de lijn.
‘Hoeveel handdoeken mee?’
‘Hoeveel passen er in je tas?’ vraagt ze.
‘Eén’
‘Eén it is.’
Daarover gesproken. Daar ben ik dus mooi ingestonken. Anne heeft me overgehaald om alleen handbagage mee te nemen, veel makkelijker en sneller. Klonk als een geweldig idee. Bij het inpakken realiseerde ik me pas dat één onderbroek van mij ongeveer gelijk staat aan twee truien van Anne. Dat wordt proppen, en liefelijk knipperen met mijn ogen naar de stewardessen als ik in het vliegtuig stap. Kijken of ik het nog in me heb.
Op de valreep kreeg ik nog een goed advies van Roy: Tien onderbroeken zijn niet genoeg. Ik ben maar direct op de fiets gesprongen richting het dorp. Vanmorgen verliep alles vlotjes. Oogjes open, met de hond eruit en instappen bij mijn vader die had aangeboden om me naar Schiphol te taxiën. Lief en wat een luxe!
En nu ik op Schiphol zit, voelt ook alles direct weer vertrouwd. Een ijsthee voor €4,20, een fouilleersessie van top tot teen (en dan bedoel ik ook daadwerkelijk elke teen, en elke top), en veels te vroeg bij je gate zitten. Maar dat mag de pret allemaal niet drukken! Op naar Guatemala!
Afsluitend. Op vorige verhaaltjes kreeg ik verschillende reacties. Sommigen vonden ze te lang, anderen vonden ze te kort. Om aan te tonen dat ik wat met jullie feedback doe en daarmee bereid ben om aan ieders wensen tegemoet te komen, heb ik besloten dat voor de mensen die de verhaaltjes te lang vinden ik minder woorden zal gebruiken en voor die mensen die het te kort vinden zal ik wat langer schrijven. Ik blijf dus maar precies hetzelfde doen. Excuus, misschien heb ik de laatste tijd teveel politieke debatten gezien.