Hieperdepiep, hoera! Anne is jarig!

Met een sterretje in haar goed belegde wafel knallen we Anne’s volgende levensjaar in. Ze houden hier van vuurwerk dus een vuurtje was zo geregeld; dat het sterretje niet daadwerkelijk met een knal eindigde, moet toch enigszins een teleurstelling zijn geweest voor de verwachtingsvolle Guatemalaanse restaurantmedewerkers. En ja, goed geraden, we zitten inderdaad weer bij Maple & Tocino. Vandaag voor Anne een feestelijke Nutella en aardbeien wafel, en voor mij een Manzana Americana met een smoothie. Wat een hemelse start van een feestdag!

De hemel huilt echter bij het zien van al dat moois. Het regent. Wat een domper. De gekleurde straten van Flores hebben we al tig keren ontdekt en het water op is nu nog geen optie, dus wat doe je dan? Exact, later op de dag terugkeren bij Maple & Tocino natuurlijk! Dit keer verblijden we onszelf met een Frappucino (thai-vanille voor mij, espresso voor Anne).

Als een smal lichtblauw streepje zich voorzichtig in de lucht durft te tonen, beschouwen wij dat als ons teken om toch het water op te gaan. Met een watertaxi gaan we nog een keer naar Jorge’s Swing Rope. Niet om aan een touw te swingen, maar ditmaal om in een hangmat te swingen.

Om vijf uur pakken we de taxi terug en schuiven aan bij restaurant Big Fish. Daarna is het tijd om nog twee vinkjes te zetten op mijn bucketlist. Vinkje één: opgepropt achter in een heuse tuktuk plaatsnemen en met een noodgang naar het vliegveld scheuren. Vinkje twee: een vlucht in een propellervliegtuig. Uiteraard wel met drie uur vertraging, want hoe weet je anders dat je in Guatemala bent?

Bekijk de foto’s