Vanaf de achterbank van onze Uber maak ik voor het eerst kennis met Guatemala. Het stadsbeeld wordt hoofdzakelijk getekend door vervallen huisjes, opdringerige reclameborden, straatverkopers en verkeerschaos. Zodra we de randen van de stad bereiken wordt alles gelukkig groener.

We zijn onderweg naar Antigua. Anne zit voorin en poekelt in vloeiend Spaans met de chauffeur – trots op mijn zus! Het is een rit van anderhalf uur, bestaand uit 90 Guatemalaanse minuutjes. Het is druk op de weg. Ten eerste vanwege een auto-ongeluk en ten tweede vanwege Semana Santa, de heilige week die in Antigua wordt gevierd.

Antigua is een prachtig kleurrijk stadje. Gele, rode, blauwe en groene huisjes met wit omrande ramen met tralies ervoor, wisselen elkaar moeiteloos af. De straat is gevormd door losse keien die – als je mazzel hebt – vast zijn gecement.

Semana Santa uit zich op verschillende manieren. Meerdere trouwstelletjes die shoots houden bij de hoogtepunten van de stad, kerkdiensten in alle kathedralen, droogbloemen die ware schilderijen vormen op de straat en, jawel, zelfgemaakt vuurwerk. Alhoewel wij als twee bange toeristen schuren langs de muren om zover mogelijk van de bommen verwijderd te blijven, blijkt de gemiddelde Guatemalaan minder bewust van gevaar. Ik vermoed dat het gemiddelde aantal tenen hier ver onder de tien ligt, en ik wil niet weten hoeveel trommelvliezen er vandaag geofferd zijn aan de Heilige Maria.

Wij duiken maar een binnentuintje in voor een veilige Mojito en potje pool. En later vullen we onze magen met Pad Thai bij Once Once. Erg lekker!

Daarna is het tijd om prinsheerlijk in mijn prinsessenbed te kruipen. Morgenvroeg na de sprookjesachtige nacht trouwens niet te enthousiast uit mijn bed veren, want dan word ik direct gescalpeerd. Een ventilator spint vervaarlijk aan het plafond. Anne kan nog net staan zonder het topje van haar hoofdhuid te verliezen. Ter info, Anne is 1.72m, ik ben 1.81m.

Bekijk de foto’s